Menu
Οι μυρμηκιές (ή κοινώς μυρμηγκιές) είναι καλοήθεις βλάβες του δέρματος που προέρχονται από τον ιό HPV, έναν DNA ιό με περισσότερους από 100 υπότυπους. Για τις μυρμηκιές ευθύνονται κατά κύριο λόγο οι υπότυποι 1,2,3,4 και 10. Η HPV λοίμωξη στις περιοχές των γεννητικών οργάνων προέρχεται από τον ίδιο ιό αλλά προέρχεται κυρίως από τους υπότυπους 6,11,16,18,31 και 33.
Διασπείρονται με αυτοενοφθαλμισμό (δηλαδή μεταφορά της βλάβης από ένα σημείο του σώματος σε ένα άλλο) και με απλή επαφή των βλαβών είτε μέσω αντικειμένων είτε μέσω άλλου ατόμου που ήρθε σε επαφή με τη βλάβη. Ο λόγος είναι διότι ο ιός μπορεί να επιβιώσει αρκετές ημέρες έξω από τον ανθρώπινο οργανισμό, αυξάνοντας την εξάπλωσή του. Ο χρόνος επώασής τους είναι από 1-6 μήνες.
Πρόκειται για βλάβες θολωτές ή επίπεδες, οι οποίες όσο μεγαλώνουν σε μέγεθος μπορεί να έχουν ακανόνιστο σχήμα, με τραχιά επιφάνεια. Τα μαύρα στίγματα που παρατηρούνται πολλές φορές στο εσωτερικό τους είναι θρομβωμένα αγγεία, σημαντικής κλινική σημασίας για τη διαφοροδιάγνωση.
Οι βλάβες εμφανίζονται κυρίως στις επιφάνειες των άκρων χειρών, γύρω από τα νύχια, στους αγκώνες, στα γόνατα και σε άλλα σημεία του σώματος. Σε περίπτωση που αναπτυχθούν σε σημείο τραυματισμού θα έχουν γραμμοειδή εμφάνιση.
Μπορεί να είναι στο χρώμα του δέρματος, γκρίζες-καφέ, λευκωπές ή κίτρινες.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι ασυμπτωματικές αλλά μπορεί να παρουσιάσουν και συμπτώματα όπως αιμορραγία όταν βρίσκονται γύρω από τα νύχια.
Ιδιαιτερότητα παρουσιάζουν οι μυρμηκιές των πελμάτων επειδή οι βλάβες αναπτύσσονται προς το εσωτερικό και όχι προς τα έξω, λόγω του βάρους του σώματος που ασκείται στο πέλμα και δεν τις αφήνει να αναπτυχθούν όπως στα άλλα σημεία. Είναι χρώματος καφέ ή γκρι και μπορεί και εδώ να παρατηρηθούν μαύρα στίγματα. Είναι αρκετά επώδυνες κατά τη πίεση με αποτέλεσμα να δυσχεραίνουν την βάδιση και να μετατρέπονται σε σκληρά οζίδια.
Σε μερικές περιπτώσεις οι βλάβες μπορεί να συρρέουν δημιουργώντας μια ενιαία μεγάλη βλάβη που ονομάζεται μωσαϊκό.
Πρόκειται για μικρές, στρογγυλές και ελαφρώς επηρμένες βλάβες, συχνότερα σε πρόσωπο ή ραχιαίες επιφάνειες άνω και κάτω άκρων. Έχουν λεία επιφάνεια και είναι ρόδινες ή κιτρινωπές ή στο χρώμα του δέρματος. Εμφανίζονται κυρίως κατά ομάδες (20-200 βλάβες) και όχι μεμονωμένα. Είναι κατά κύριο λόγο ασυμπτωματικές.
1) Laser CO2: έχει άμεσο αποτέλεσμα, με γρήγορο χρόνο αποθεραπείας προσφέροντας υψηλά ποσοστά ίασης. Σε μεγάλες βλάβες γίνεται τοπική αναισθησία. Δεν προκαλεί σημάδια ή ουλές μετά το τέλος της θεραπείας.
2) Κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο: μη επεμβατική μέθοδος, χωρίς την χρήση τοπικής αναισθησίας (γι’ αυτό και είναι μέθοδος εκλογής σε εγκύους και παιδιά). Γίνεται ανοικτός ψεκασμός της μυρμηκιάς και δημιουργία φουσκάλας γύρω από αυτήν. Μπορεί να χρειαστούν επαναληπτικές συνεδρίες. Υπάρχει πιθανότητα υποχρωμίας ή ουλής μετά τη θεραπεία.
3) Χειρουργική αντιμετώπιση: κυρίως αφορά τις πελματιαίες μυρμηκιές, ιδίως όταν η βλάβη είναι μεγάλου μεγέθους. Υπάρχει η πιθανότητα σχηματισμού ουλής ή λοίμωξης καθώς και καθυστερημένη επούλωση της βλάβης (μερικές εβδομάδες).
4) Τοπική χρήση καυστικών παραγόντων: εφαρμόζονται από τον ασθενή στην πάσχουσα περιοχή 1-2 φορές την εβδομάδα με στόχο την σταδιακή καταστροφή τους. Απαιτεί αρκετές εβδομάδες θεραπείας και υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης ερεθιστικής δερματίτιδας εξ’ επαφής.